لئومیوماتوزیس پوستی و رحمی، که به عنوان لئومیوماتوزیس چندگانه پوستی و رحمی (MCUL) و سندرم رید نیز شناخته می‌شود، یک بیماری اتوزومال غالب است که با لئومیوم‌های متعدد (تومورهای خوش‌خیم عضله صاف) بر روی پوست و رحم مشخص می‌شود. MCUL یک بیماری نادر است که در حدود ۲۰۰ خانواده در آمریکای شمالی و اروپا گزارش شده است. زیرگروهی از بیماران MCUL مستعد ابتلا به کارسینوم سلول کلیوی (RCC) هستند و این وضعیت به نام لئومیوماتوزیس ارثی و کارسینوم سلول کلیوی (HLRCC) شناخته می‌شود. هر دو حالت MCUL و HLRCC ناشی از یک جهش ژرم‌لاین هتروزیگوت در ژن فومارات هیدراتاز (FH) در کروموزوم 1q42.3-q43 هستند. ژن FH آنزیم فومارات هیدراتاز را رمزگذاری می‌کند که دارای ایزوفرم‌های مختلفی است که مسئول تبدیل فومارات به مالات در چرخه کربس می‌باشند. جهش سوماتیک یا از دست دادن آلل نوع وحشی FH باعث اختلال در فعالیت FH شده و منجر به تجمع فومارات می‌شود. اعتقاد بر این است که فومارات اضافی از طریق سوسیناسیون وابسته به فومارات در باقی‌مانده‌های سیستئین روی برخی از پروتئین‌های تنظیمی سلولی، مانند پروتئین تنظیمی آهن ۲ (IRP2)، به توسعه تومور کمک می‌کند.
افراد مبتلا اغلب ابتدا به دلیل لئومیوم‌های پوستی به متخصصین پوست مراجعه می‌کنند. میانگین سن بروز ضایعات پوستی ۲۵ سال است، اگرچه بروز در کودکی یا بزرگسالی نیز غیرمعمول نیست. فیبرهای عضله صاف که لئومیوم‌های پوستی را تشکیل می‌دهند از ارکتور پیلی فولیکول‌های مو یا عضله صاف عروقی به وجود می‌آیند. ضایعات به ندرت به طور خود به خودی پسرفت می‌کنند و ممکن است گاهی اوقات در اندازه افزایش یابند. بیماران اغلب از درد یا پارستزی در هنگام لمس یا دمای سرد شکایت می‌کنند.
فیبروم‌های رحمی در MCUL تمایل به بروز زودهنگام و علائم شدیدتری نسبت به فیبروم‌های خودبخودی دارند. بروز معمولاً قبل از سن ۳۰ سالگی است، در مقایسه با سن ۴۰ سال برای فیبروم‌های خودبخودی. علائم شامل منوراژی، قاعدگی نامنظم، درد لگنی و گاهی ناباروری یا کم باروری است. نیمی از زنان مبتلا به MCUL به دلیل شدت علائم نیاز به هیسترکتومی یا میومکتومی قبل از سن ۳۰ سالگی دارند.
انواع مختلفی از جهش‌های FH شناسایی شده‌اند، هرچند ارتباط واضحی بین جهش‌های خاص و توسعه نوع HLRCC وجود ندارد. خانواده‌هایی با HLRCC شناخته‌شده دارای نفوذپذیری متغیر کارسینوم سلول کلیوی پاپیلاری در افرادی با جهش خانوادگی FH هستند. RCC ممکن است با هماچوری، درد پایین کمر یا پهلو و توده شکمی یا پهلویی ظاهر شود. این تومورها نیز دارای سن شروع زودهنگام هستند (میانگین شروع ۴۴ سال) در مقایسه با RCC خودبخودی و معمولاً یک‌طرفه هستند، اما ممکن است دوطرفه یا چندکانونی باشند. RCC در این بیماران تهاجمی است و دارای نرخ متاستاز (۵۰٪) و مرگ و میر بالاتر از حد انتظار است، حتی زمانی که ضایعات کوچک باشند. آدنوم‌های قشری آدرنال نیز در برخی بیماران با HLRCC گزارش شده‌اند، اگرچه این ارتباط قطعی نیست. بیشتر آن‌ها غیرعملکردی هستند، اما برخی تومورهای ترشح‌کننده هورمون آدرنوکورتیکوتروپیک (ACTH) شناسایی شده‌اند.